• Nachtelijke dyspnoe (orthopnoe, paroxysmale nachtelijke dyspnoe,...), waardoor patiënt wakker wordt en moet gaan rechtop zitten
• Nevenwerkingen van medicaties (bètablokkers, amiodarone, statines, diuretica, corticosteroïden , antidepressiva (SSRI’s, TCA’s), neussprays, nicotinesubstitutie, inhalatietherapie met bèta-2-sympathicomimetica,…)
• Gestoord ademhalingspatroon en slaapapnoe
• Psychologisch (stress, angst, piekeren,...)
• Cafeïne (koffie, in pijnstillers,...), roken, alcoholgebruik voor slapen
• Slechte slaapgewoonten
• …

• OSAS komt het meest frequent voor. Bij obstructieve slaapapnoe stopt de patiënt met ademen tijdens het slapen door vernauwen of dicht vallen van de bovenste luchtwegen door externe druk en ontspanning van de spieren tijdens de slaap. Meestal gaat dit gepaard met snurken. Vaak speelt overgewicht een belangrijke rol bij OSAS.
• CSAS komt minder frequent voor. Het treedt vooral op bij patiënten met ernstig hartfalen. Bij centrale slaapapnoe stopt de patiënt met ademen tijdens het slapen door een verminderde werking van het ademhalingscentrum in de hersenen. Dit wordt veroorzaakt door een verlaagd hartdebiet.
• Soms is er ook een gemengd patroon van deze twee vormen.
  
  

Gevolgen van slaapapnoe:

• nog moe zijn of hoofdpijn bij het wakker worden
• moe en slaperig zijn overdag
• concentratieprobleem, geheugenproblemen, prikkelbaarheid
• hoger risico op voorkamerfibrillatie, arteriële hypertensie, …
• stijging van rode bloedcellen (polycytemie)
• slechtere prognose bij hartfalen