Ischemisch hartlijden is de frequentste oorzaak van hartfalen in België en het aantonen van ischemisch hartlijden heeft hoe dan ook consequenties voor verdere secundaire preventie (bv. indicatie aspirine, cholesterolverlagende behandeling, …).
Het belangrijkste symptoom van progressief coronair lijden is angor.
Angor is typisch:
Angor wordt niet altijd door een coronaire stenose veroorzaakt. Soms kan deze ook het gevolgd zijn van hartdecompensatie (met verhoogde intracardiale drukken), uitgesproken LV hypertrofie (bijvoorbeeld hypertrofe cardiomyopathie), acuut rechter hartfalen (bijvoorbeeld acute longembolen),… Dit onderscheid kan echter niet zonder verdere onderzoeken gemaakt worden.
Het onderscheid moet met anamnese gemaakt worden met atypische thoracale pijn die niet van cardiale origine is, maar wel van musculoskeletale, pleurale of pulmonale origine. Argumenten voor atypische thoracale pijn zijn:
Indien op ECG al de diagnose van een STEMI of non-STEMI wordt gesteld, moet de patiënt onmiddellijk opgenomen worden via de spoedgevallendienst voor urgente behandeling, zonder bloed te nemen of de resultaten af te wachten. De bloedafname zal dan in het ziekenhuis gebeuren.
De behandeling moet gebeuren volgens de meest recente richtlijnen.
Revascularisatie: herstellen van de bloedtoevoer naar het myocard.
Opties:
Revascularisatie is zeker aangewezen in de volgende situaties:
Revascularisatie met PCI heeft echter bij patiënten met hartfalen en HFrEF in studies (REVIVED-BCIS2 studie, NEJM 2022) geen verbetering van de prognose getoond als er geen klachten van angor zijn, zelfs indien het myocard viabel is (zoals aangetoond op MRI scan van het hart of myocardscintigrafie (PET)). Optimale medicamenteuze therapie is bij deze patiënten cruciaal. Het beleid moet bij deze patiënten beslist worden door het heart team (cardiologen, interventionele cardiologen, hartchirurgen). Indien toch gekozen wordt voor revascularisatie zijn er meer argumenten om te kiezen voor CABG dan voor PCI (STICH en STICHES studies).