Intensieve opvolging en snelle optitratie van de hartfalentherapie na een hospitalisatie omwille van hartfalen verbetert snel de prognose.

In deze studie werden patiënten die gehospitaliseerd waren omwille van hartfalen voor ontslag ingedeeld in een groep met ofwel een intensieve opvolging en behandeling (high intensity care), ofwel de normale, standaard opvolging en behandeling (usual care).

Patiënten in de high intensity care groep werden volgens een vast protocol intensief opgevolgd en behandeld:

• Optitratie tot minstens 50% van de aanbevolen streefdosissen van de hartfalengeneesmiddelen.
• Frequente controle op de raadpleging na 1, 2, 3 en 6 weken voor klinische controle en bloedafname (nierfunctie, ionogram, NT-proBNP).
• Titratie van de hartfalengeneesmiddelen volgens volgende criteria:
• optitratie van ACE-inhibitor/ARB of ARNI en/of MRA als de bloeddruk ≥ 95 mmHg was, het kalium ≤ 5,0 mmol/l en de creatinineklaring, GFR ≥ 30 ml/min.
• optitratie van de beta-blokker als de hartfrequentie ≥ 55 per minuut en de bloeddruk ≥ 95 mmHg waren, tenzij als het NT-proBNP steeg. In dat geval werden eerder de diuretica opgedreven.
• afbouw van de diuretica bij toenemende nierinsufficiëntie met een GFR < 30 ml/min, als er geen tekens van vochtretentie waren.

Resultaten:

Na 90 dagen bereikten significant meer patiënten in de high intensity care groep de aanbevolen streefdosis van de hartfalengeneesmiddelen (zie tabel). Dit resulteerde in een significant lagere bloeddruk, lagere NYHA-klasse, een betere levenskwaliteit en een lager NT-proBNP.

Na 180 dagen was er een significante reductie van het primair eindpunt (hospitalisaties omwille van hartfalen of all-cause mortaliteit). Dit eindpunt trad op bij 15,2% van de patiënten in de intensive care groep tegenover bij 23,3% in de usual care groep (relatieve risico reductie van 44%, number needed to treat (NNT): 12, p = 0,0021). Er was hoofdzakelijk een reductie van nieuwe hospitalisaties omwille van hartfalen, maar ook een lichte reductie van de mortaliteit.